مثلا کوه های سر به فلک کشیده را با درّه های عمیق، گل را با خار، زنبور عسل را با خرمگس، بهار را با زمستان مقایسه کنیم.
معنی: مثلاً کوه های بسیار بلند را با درّه های عمیق، گل را با خار، زنبور عسل را با خرمگس و بهار را با زمستان مقایسه کنیم.
عالَم تماشاخانه ی شگفتی های آفرینش است.
معنی: دنیا محلِ تماشا کردن شگفتی ها و عجایب آفرینش است.
این جهان، دفتری است که خدای مهربان، به پاکی و زیبایی در آن نگاشته و مینگارد.
معنی: این دنیا، مانند دفتری است که خدای مهربان به پاکی و زیبایی تمام در آن نقاشی کرده است و نقاشی میکند.
شکننده: ظریف، نازک | سنگلاخ: زمینی که در آن سنگ فراوان باشد |
تماشاخانه: جایی که در آن چیزی نمایش داده می شود | سرشار: لبریز، پر |
شگفتی ها: عجایب، پدیده های عجیب | سردر می آورد: می رویند و رشد می کنند |
موضوع: مطلب | آفرینش: خلقت، به وجود آمدن |
گوارا: مطبوعی، دلچسب | نگاشته: نوشته |
عالمان: دانایان | کردار: عمل، رفتار |
سر به فلک کشیده: بسیار مرتفع، بلند | تأمل: اندیشه، درنگ |
مقایسه کنیم: بسنجیم | درنگ: توقف، سکون |
عجیب: غریب، شگفت آور | عجیب: غریب، شگفت آور |
پدیده: چیز تازه | لطیف: زیبا، (یا در برخی موارد: نرم) |
هیس: ساکت | توصیف: وصف کردن |
مخملی: از جنس مخمل، مثل مخمل نرم | تالاب: جایی که در آن آب جمع شود و بماند |
سر زده: بی خبر | رفته رفته: آرام آرام |
نارون: درختی برگ ریز که در همه جا پراکنده و از جمله درختان جنگلی نقاط معتدل | رنگ رنگ: دارای رنگ های مختلف |
از هم گسیخت: از هم جدا شد، پاره شد | بستان: باغ |
دهقان: کشاورز | کوته: کوتاه |
تاک: درخت انگور | برگ نو: برگ تازه |
شاخساران: درختان انبوه و پر شاخ و برگ | کهن: قدیم ، گذشته |
گل بوته: بوته گل | نغمه خوان: آواز خوان |
باز: دوباره | آشیان: لانه، خانه |
لطیف ≠ خشن
نو ≠ کهنه
درنگ ≠ عجله
کهن ≠ جدید
بلندترین ≠ کوتاه ترین
بخندد ≠ بگرید، گریه کند
ساده ≠ سخت
زیبا ≠ زشت
سرد ≠ گرم
پاکی ≠ ناپاکی، پلیدی
آرام ≠ نا آرام
نرم ≠ سفت
شاداب ≠ غمگین
نازک ≠ کلفت
خواب ≠ بیدار
کوتاه ≠ بلند
خشک ≠ خیس
روشنایی ≠ تاریکی
گرما ≠ سرما
لطیف= لطف، الطاف
عجیب= عجایب، تعجب
آفرینش= آفریده، آفرید
عالم= علم، معلم
عمیق= عمق، اعماق
توصیف= وصف، موصوف
فصل= فصول
تفّکر – تامّل – لطیف – علف – رقص – عالم – صحرا – گسیخت – نغمه خوان – عادت – شکننده – توصیف
حتما ببینید: درسنامه درس دوم فارسی پنجم